Μία από τις πρώτες αυθεντικές ιταλικές πίτσες που έτυχε να δοκιμάσω (και δε θα ξεχάσω ποτέ) ήταν με μοτσαρέλα, προσούτο και ρόκα σε μια μικρή πιτσαρία στην Πάρο κάπου στα 90s. Παρότι για τα σημερινά δεδομένα τον συνδυασμό αυτό δεν τον λες και πρωτοποριακό, για την εποχή ήταν κάτι πραγματικά ιδιαίτερο αφού τα δύο υλικά έμπαιναν αφού είχε ψηθεί η πίτσα. Η θερμότητα από την πίτσα μαλάκωνε την άγρια ρόκα τόσο-όσο, ενώ το ψιλοκομμένο προσούτο έλιωνε στο στόμα.

Κάθε φορά που τη φτιάχνω προσπαθώ να αναβιώσω την ανάμνηση "εκείνης" της πίτσας, χρησιμοποιώ τη ζύμη για αυθεντική ιταλική πίτσα που κάνει το αποτέλεσμα να έχει γεύση από Νάπολη!

Διαλέγοντας τα υλικά για αυτή την πίτσα είναι βασικό να βρούμε μια "δυνατή" ρόκα με έντονη σπιρτάδα. Για το προσούτο και την επιλογή του κατάλληλου, θα σας αφήσω να διαλέξετε ανάλογα με το γούστο το δικό σας. Για κάτι ελαφρώς γλυκό δοκιμάστε San Michelle ενώ εάν προτιμάτε κάτι πιο αλμυρό θα πρότεινα προσούτο Πάρμας.

Για να παινέψουμε και το σπίτι μας, εδώ και χρόνια βγάζουμε και στην Ελλάδα προσούτο που σε περίπτωση που δεν έχετε δοκιμάσει, βρήκατε την τέλεια αφορμή! Φροντίστε μόνο να είναι κομμένο σε λεπτές φέτες και να αφαιρέσετε το όποιο λιπάκι μπορεί να έχει.

Φτιάχνοντας αυτή τη πίτσα, και αφού είχα στο ψυγείο λίγο προσούτο Πάρμας, έκανα στο φτερό μια σάλτσα ντομάτας χωρίς μαγείρεμα και ξεκίνησα όπως θα έστηνα μία μαργαρίτα. Η πιο απαλή γεύση της σάλτσας αυτής ισορρόπησε τέλεια με την ένταση της ρόκας και την αλμύρα του προσούτο.

Για φινίρισμα ξύστε λίγες φλοίδες παρμεζάνας και στάξτε και λίγο ελαιόλαδο (ή ακόμα και λάδι τρούφας) και η ζεστή "σαλάτα" σας είναι έτοιμη, σερβιρισμένη πάνω σε μία πεντανόστιμη πίτσα!

Καλή επιτυχία και καλή απόλαυση!

Δείτε τη συνταγή